نرخ بهره به معنی نرخی هست که برای ثابت ماندن ارزش پول پرداخت شده امروز و دریافتی آینده پرداخت می شود.رونالد فیشر یکی از چهره های برجسته تاریخ معاصر انگلستان در مورد نرخ چنین می نویسد : نرخ بهره دراصل به معنی پاداش برحسب میزان مبلغ در زمان معین که اغلب ۱سال تعین می شود , است.
برای مثال یک شرکت پیمانکاری برای گسترش مجموعه خود از بانک وام دریافت میکند ; این شرکت ماهانه بخشی از بدهی خود به بانک را پرداخت می کند اما مبلغ پرداختی بیش از مبلغ دریافتی هست.تفاوت این اعداد نرخ بهره ایست که بانک برای حفظ ارزش پولی که به شرکت وام اختصاص داده است.یا برعکس بانک در ازای سپرده گذاری اشخاص در هر مدت معلوم مبلغی به عنوان سود می پردازد.
نرخ بهره یکی از ابزار های حیاتی کنترل سیاست های مالی با متغیر هایی مانند رکود , بیکاری , تورم و سرمایه گذاریست.
کاهش نرخ بهره یکی از سیاست هایی است که دولت ها در پیش می گیرند تا حجم پول را از بانک ها خارج کرده و به سمت صنعت و تولید سوق دهند.اما این سیاست می تواند بسیار خطرناک باشد و باعث ایجاد تورم باشد.همین طور حجم نقدینگی به سمت بازار املاک و خودرو حرکت کند ومتعاقبا قیمت ها افزایش پیدا کند.در کشورهای توسعه یافته , این نرخ جهت حفظ تورم در محدوده سلامت برای حفظ صنایع تولید همزمان با رشد اقتصادی جهت محافظت از مسیر حرکت اقتصاد تعبیه شده است.
کاهش یا افزایش نرخ بهره در کوتاه مدت می تواند دولت را به اهداف اقتصادی کوتاه مدت خود نزدیک کند اما این نرخ با توجه به شرایط اقتصادی کشور توسط بانک مرکزی آن کشور تعیین می شود.برای مثال نرخ بهره ایالات متحده از سال ۱۹۵۴ تا ۲۰۰۸ بین ۰.۲۵ تا ۱۹ درصد متغیر بوده است.نرخ بالا می تواند باعث تعطیلی صنایع شود , به این ترتیب فرصت های شغلی زیادی از بین می روند و بیکاری افزایش پیدا می کند.همین طور افزایش این نرخ باعث می شود فعالان اقتصادی هنگام بازپرداخت مبلغ بیشتری را صرف تسویه وام کنند و به این ترتیب موجب کاهش تورم می شود.